Darío a diario

Xela Arias (Sarria, 1962-Vigo, 2003), poeta, tradutora e editora, desenvolveu o seu traballo profesional en Edicións Xerais entre 1980 e 1990. Tras licenciarse en Filoloxía, exerceu como profesora de ensino secundario ata o seu falecemento. Como poeta, publicou os libros «Denuncia do equilibrio» (1986); «Tigres coma cabalos» (1990), en colaboración co fotógrafo Xulio Gil; «Darío a diario» (1996); e «Intempériome» (2003). Posuidora dunha voz inclasificable, a súa obra poética está marcada pola innovación e unha intención transgresora da palabra. Como tradutora, verteu ao galego obras de Fenimore Cooper, Jorge Amado, James Joyce, Camilo Castelo Branco, Roald Dahl, Angela Carter, Baudelaire ou Alice Vieira, labor polo que recibiu recoñecementos como a Medalha do Prêmio de Tradução Sociedade de Língua Portuguesa, o Premio Ramón Cabanillas de Tradución ou o Premio Plácido Castro. En 2021 dedícaselle o Día das Letras Galegas.

Traballou como ilustrador para editoriais, cine, prensa, televisión e publicidade, e deu clases de ilustración e deseño nunha escola de moda. Na actualidade dedícase ao mundo da edición, tarefa que compaxina co traballo no seu estudio. Entre os títulos que ilustrou están "Etiqueta para todos" (Xerais, 2009), "Estamos no verán" (2014), "Teatro de guiñol" (2016), "Cociñando con Bolboretas no bandullo" (Xerais, 2018), "A araña que lles tiña medo ás arañas" (Xerais, 2019), "Meigas fóra!" (Xerais, 2020), "Soños de Cajamarca" (2021), "Darío a diario" (Xerais, 2021), "O neno de lume" (Xerais, 2022), "Violeta Parapluie e outras historias de xente pouco corrente" (2022), "Gloria" (2023), "Federico" (2023) "Maios e desmaios" (Xerais, 2025), "Dona Carme" (2025) e a serie de banda deseñada "Miñoca" (Xerais, 2021/2022/2023/2024). En 2022 escribiu e debuxou "Os Winkle. Máis finos ca un allo".