Francisco Calo Lourido

Francisco Calo Lourido (Porto do Son, 1948) é doutor e catedrático de Xeografía e Historia, patrón do Museo do Pobo Galego, correspondente da Real Academia Galega e membro, entre outras institucións, da Sociedade Portuguesa de Antropologia e Etnologia. Profesor invitado na Universidade do Porto e conferenciante na de Cambridge. Participante en múltiples escavacións arqueolóxicas, dirixiu as do castro de Baroña. Desenvolve a súa actividade investigadora sobre todo nos eidos da arqueoloxía e da antropoloxía con máis de dúascentas publi-
cacións, como “A plástica da cultura castrexa galego-portuguesa” (2 tomos), Premio Losada Diéguez 1995; “A cultura castrexa”; “Castro de Baroña”; “La cultura de un pueblo marinero: Porto do Son”; “Xentes do mar. Traballos, tradicións e costumes”; “Fainas do mar. Vida e trabalho no litoral norte”; “As artes de pesca”; “Os celtas. Unha (re)visión dende Galicia” (Xerais, 2011), Premio Losada Diéguez 2010; “Vida e traballo no mar dos galegos” ou “A historia de España baseouse en falacias. Nin Reconquista, nin Imperio nin Estado ata o XVIII, nin Nación ata o XIX”. No eido da narrativa destaca a súa obra “Salseiros”.