Erri izeneko zine akomodatzaile batek “Aire ikusezina” filmaren proiekzioa eten eta publikoari hitz egiten hasi zaio: “Uste dut ikusezina naizela, esan dit gaur nire amak”. Erriren ama desagertu omen da, eta horregatik galdeketa bati egin behar izango dio aurre: bera da desagerpenaren arduraduna, edo benetan da ikusezina bere ama?
Norbait begiratzeari uzten diogunean hasten da pertsona hori ikusezina izaten. Erriren amaren ahotsetik belaunaldi gatazkez, amets galduez, emakumeez eta haien semeez egin ahal izango dugu gogoeta, umore printzez eta egunerokotasunari loturiko hunkipen poetikoz. Misterio giro batek biltzen du “Aire ikusezina” antzezlana, baina batez ere, pertsonekiko elkartasunak: ikusezin izateari utzi nahi dioten pertsonekiko elkartasunak.
