Centoonce, un e un e mais outro un. A monoton铆a dunha vida covarde. Un poeta arrodeado das s煤as m谩is tristes referencias: as rutinas diarias do seu traballo, da s煤a parella e das visitas tristeiras aos bares. At茅 que, mesturada entre os seus so帽os, principia a descuberta doutra rapaza, arredada e non, desexada, pero tampouco. A imaxe, en definitiva, de todos os seus anceios. Unha escusa para se sentir vivo. Ou algo as铆. Daquela, atrapallado, covarde e mesmo miserable, con letras espidas, vai indo o poeta cara ao seu so帽o (que si, que non), decidido ao cabo, a se maldecir unha e unha e outra vez, ate sumar centoonce poemas.
Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerte la mejor experiencia de usuario posible. La informaci贸n de las cookies se almacena en tu navegador y realiza funciones tales como reconocerte cuando vuelves a nuestra web o ayudar a nuestro equipo a comprender qu茅 secciones de la web encuentras m谩s interesantes y 煤tiles.
