Os corpos inscritos e os textos escritos

O xénero foi tradicionalmente o obxecto de intercambio, o obxecto devido en mercadoría. O xénero, en tanto que conformación sexual cultural e en tanto que tecido (téxtil), fixo recaer ou axudou a atribuír a condición subalterna sobre a conformada feminidade. Elas son o xenérico, o Outro difuso, mentres que a masculinidade hexemónica se apropiou da condición de suxeito que ostenta o logos, a capacidade racional, a palabra articulada.
Elas foron as encargadas de tecer as inscricións, que eles enunciaron, no tecido cultural. Ao suxeito hexemónico recoñecéuselle a alma racional, aos suxeitos subalternos cedéuselles a “phoné”, a voz, propia da alma sensitiva, que non pode decidir o que é xusto ou inxusto, ou entre o ben e o mal. A voz d@ subaltern@ non pode decidir sobre a lei social, non pode escribir a palabra social, pero si debe manifestala no seu corpo, exercer a función subalterna de reproducir, de inscribir o ditado.
Inscribíronse corpos, escribíronse textos. Atravesando a antropoloxía, a moda, a arte, a literatura e o mercado, proponse a deconstrución do xénero, vinculándoo a unha certa emancipación cultural.
“Os corpos inscritos e os textos escritos” combina a análise filosófica coa creación literaria en forma de relatos, mesturando xéneros e, finalmente, desfacéndoos.

Formato:

19,95 €

( impuestos incluidos )

SOBRE EL AUTOR/A

Rebeca Baceiredo

Rebeca Baceiredo (Ourense, 1979) é licenciada en Ciencias da Comunicación pola USC e doutora en Filosofía con premio extraordinario coa tese "Achegas ontoéticas para a liberación do suxeito. Unha aproximación a partir da filosofía de Gilles Deleuze". Ten un mestrado en Arte Contemporánea e un posgrao en Teoría e Práctica da Interpretación. En 2006 gañou o premio de ensaio Ramón Piñeiro co libro "O suxeito posmoderno. Entre a estética e o consumo" (2006). Dende entón publicou máis ensaios: "A revolución non vai ser televisada" (2013), "Capitalismo e fascismo. Psico-ontoloxía da escravitude" (2013), "Oiko-nomía do xénero. Relato das clausuras" (2016), "A verdade errada e a representación errante" (2018), "Técnica e política da Antiguidade à era neoliberal" (2018), "Animais de estimação e bestas de companhia" (2019), "Como não ser, tranquilamente, human@s" (2021), "Clarice Lispector: travesías cara a nada" (2022) ou "Os corpos inscritos e os textos escritos. Xénero, moda e literatura" (Xerais, 2023). En poesía publicou: "O canto da Sibila" (2016) e "Libro de horas" (2019). Ten tamén obra narrativa: "Éxodo" (2020) e prosa poética coma "E meterei a miña Lei no seu peito (2014)", "(repeat to fade)" (2021) ou "Who the fuck is Alice?" (2022), unha proposta a partir dunhas series fotográficas analizando a creación do xénero. Participou en congresos internacionais e estatais de filosofía e dedícase á docencia.