Os versos de Sandalias verdes, zapatos azuis e cans negros fl煤en do goce do tempo, da luz nas pernas, das cicatrices xusto onde agroma a vida, do ni帽o esfia帽ado e do adeus.
Hai que descalzarse para transitar pola propia vida. S贸 ti podes arrastrar a t煤a armadura e acostumarte a vivir cos cans negros pegados 谩s pernas. Hai que aprender das 谩rbores e pasar ao pr贸ximo anel, f铆sgoas conc茅ntricas impresas que suxeitan a que vir谩. Cada chanzo, neste xogo 铆ntimo, obriga a facer soltas, feridas a romper cinchas, a celebrar derrotas, pero sabendo que xu帽o volver谩 falando baixi帽o e abal谩ndose nos cables da luz.
Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerte la mejor experiencia de usuario posible. La informaci贸n de las cookies se almacena en tu navegador y realiza funciones tales como reconocerte cuando vuelves a nuestra web o ayudar a nuestro equipo a comprender qu茅 secciones de la web encuentras m谩s interesantes y 煤tiles.